W październikowym numerze czasopisma POLONIKA wychodzącego w Austrii, głównym tematem jest problem z Jugendamtem, jaki mają obcokrajowcy zamieszkali w Niemczech i Austrii. Wojciech Pomorski udzielił wywiadu dla POLONIKA, który ukazał się też na Onecie.

„Region” – kwiecie? 2010

W piątek 8 stycznia 2009 odbyła się w Hamburgu finałowa rozprawa sądowa Wojciecha Pomorskiego (Prezesa Polskiego Stowarzyszenia Rodzice Przeciw Dyskryminacji) przeciwko Jugendamtowi o wydany mu na piśmie zakaz używania języka polskiego podczas spotykania się z własnymi dziećmi.

Pomorski domagał się pisemnych przeprosin oraz odszkodowania 15 tysięcy euro. Powoływano się też na naruszenie polsko-niemieckiego “Traktatu o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy” z 1991 roku, który gwarantuje mniejszości niemieckiej w Polsce i Polakom w Niemczech możliwość swobodnego “posługiwania się językiem ojczystym w życiu prywatnym i publicznie, dostępu do informacji w tym języku, jej rozpowszechniania i wymiany”.

Sąd w Hamburgu nie zgodził się na odszkodowanie, ponieważ według niego, odszkodowanie w powództwie cywilnym można otrzymać tylko w przypadku ciężkiego naruszenia praw osobistych, jak naruszenie nietykalności cielesnej albo czci.

Wojciech Pomorski uważa, że sąd bał się stworzenia precedensu, który doprowadziłby do serii procesów osób pokrzywdzonych przez Jugendamty w podobny sposób.

– Boją się stworzyć precedens. Jeżli pozwolono by Pomorskiemu rozmawiać z dziećmi w języku polskim, to także osoby innych narodowości, których w Niemczech jest bardzo wiele, będą chciały mówić w swoich językach w trakcie nadzorowanych spotkań z dziećmi – powiedział Pomorski, który zapowiedział również odwołanie się od wyroku do sądu wyższej instancji, a w ostateczności do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu. Rozmowa z Wojciechem Pomorskim oraz szefami austriackiej organizacji Humanes Recht – Edgarem Neubacherem (ARGE Familienschutz) i Kurtem Essmannem (COURAGE – Zukunft für unsere Kinder) nagrana wieczorem, na dzień przed rozprawą.

Przed zakazaniem moim córkom i mnie języka polskiego słowo Jugendamt i patologie dziejące się w Niemczech i w Austrii nie były jeszcze znane. Od czasu zakazu języka polskiego, i ujawnienia faktu, że państwowy urząd niemiecki JUGENDAMT wydał mi najpierw ustnie (osobista i udokumentowana rozmowa) a 2 miesiące później na piśmie (w każdej chwili mogą wysłać zeskanowany oryginał dokumentu z data 29.01.2004) problem stał się znany w Polsce – zaczęły się pierwsze bardzo nieśmiałe, bo temat był w ogóle nie znany polskiej opinii publicznej – publikacje. Sami dziennikarze nie chcieli w to wierzył, dopiero jasne dokumenty i nagranie robiły swoje i w ich obliczu znikały wszelkie podejrzenia o “antyniemieckość“ i “wymyślanie” problemu. Wtedy opinia publiczna w Polsce dowiedziała się, że nadal w Niemczech stosuje się praktyki znane na terenie Polski z czasów okupacji niemieckiej i porywania dzieci celem germanizacji. Spowodowało to szok trwający i narastający do dziś. Ani dziesiątki programów, publikacji prasowych ani Parlament Europejski nie zatrzymali jeszcze samowoli Jugendamtów, które zostały utworzone w obecnej formie jeszcze w czasach Hitlera. Tym bardziej, że w Niemczech Jugendamty – co dla demokratycznego Świata jest szokujące – robią dalej „swoje” w najlepsze.

Od czasu tego zakazu i poinformowania o nim opinii społecznej i w następstwie ujawniania coraz większej liczby przypadków germanizowania dzieci z małżeństw mieszanych (Polka / Niemiec lub Polak / Niemiec) w różny sposób. Ale germanizowania skutecznego. Efekt jest jeden: Polka/Polak traci dzieci i dziecko zapomina języka i kultury polskiego rodzica. Dziecko/dzieci zostaje/-a w ten sposób skutecznie wyobcowane od polskiego rodzica i…staje/-a si? Niemcem/-ami. Aby temu zapobiegać i nie być osamotnionym w tak ciężkiej walce z bezprawiem powstało nasze Stowarzyszenie, gdyż podobnych spraw tu w Niemczech jest b.wiele, a ani nasze aktualne polskie władze ani nikt inny nam skutecznie nie pomagały.

Tło procesu:

Córki zostały porwane z domu dn. 09.07.2003 przez ich niemiecką matkę – moją byłą żonę. Jugendamt robił wszystko abym się nie dowiedział gdzie przebywają dzieci i była żona oraz „czuwać” nad tym bym nie miał jakiegokolwiek kontaktu z córeczkami, z którymi rozmawiałem w domu po polsku (właściwie tylko przy Niemcach nie znających jez. polskiego rozmawialiśmy w j. niemieckim). Sąd zobowiązał Jugendamt Hamburg Bergedorf do organizowania spotkań z córkami. Gdy z wyrokiem sądu przyszedłem do Jugendamtu Hamburg Bergedorf, urzędnik Martin Schröder – mimo wyroku – zakazał mi rozmawiać z córeczkami w naszym języku. Gdy się nie zgodziłem na taki szantaż, odwołał spotkania i córek nie pozwalano mi pod tym pretekstem widzieć latami, aż całkiem zapomniały języka polskiego. Tym samym państwo niemieckie naruszyło w rażący sposób Traktat Polsko-Niemiecki (Art. 20), zakaz dyskryminacji ze względu na obywatelstwo, narodowość pochodzenie oraz język, wiele innych konwencji i praw człowieka oraz w udowodniony sposób współcześnie zgermanizowało dwójkę polskich dzieci.

Na ogłoszenie wyroku przybędą z Wiednia przedstawiciele licznych solidaryzujących się z nami – organizację polską – organizacji austriackich oraz niemieckich, wołających od lat by rozwiązano problem Jugendamtów w Niemczech i Austrii, które stwarzają szerokie pole dla patologii i ksenofobii za pieniądze podatników. Przybędą też niektorzy politycy oraz obserwatorzy MSZ i przedstawiciele polskich jak i niemieckich mediów.